2017 අ.පො.ස. සාමාන්‍ය පෙළ විභාගයේ දී දෙවන භාෂාවට විශිෂ්ට ප්‍රතිඵල ලැබූ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් ඇගයීම වෙනුවෙන් ඊයේ (26) කොළඹ, සුගතදාස ගෘහස්ථ ක්‍රීඩාංගනයේ සංවිධානය කර තිබූ උත්සවය අමතමින් අග්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා මේ බව සඳහන් කළේය.

එම සම්පූර්ණ කතාව පහත සඳහන් වේ.

මම මෙම ස්ථානයට පැමිණි පසු බදුල්ල, උඩවෙල මධ්‍ය මහා විද්‍යාලයේ ඩබ්ලිව්. සංඛ චතුරංග සිසුවා ලියන ලද ලිපියක් කියෙව්වා. එහි මෙසේ සඳහන් වෙනවා.
“අප රට දවසින් දවස දියුණුව වෙත වේගයෙන් ගමන් කරන රටකි. එසේම සුන්දරත්වයෙන් පිරුණු රටකි. මෙම සුන්දරත්වය හා දියුණුව තව තවත් අර්ථවත් කර ගැනීමට නම් මෙහි ජීවත් වන සියලු දෙනාගේම සිත් ජාති, ආගම් හා භාෂා බේදවලින් තොරව එක්විය යුතුය. මුළු හදවතින්ම සියලු දෙනාම එක් කළ හැකි හැකියාවක් ඇත්තේ අප භාවිතා කරන භාෂාවන්ට පමණයි. ජන හදවත් යා කරන පාළම වන්නේ ද භාෂාවයි.”

මෙම ලිපිය ලියූ සංඛ චතුරංග සිසුවා දැන් මේ ස්ථානයේ සිටිනවා දැයි මා දන්නේ නැහැ. සංඛ චතුරංග සිසුවා සිටිනවා නම් අත ඔසවන්නැයි මා ඉල්ලා සිටිනවා. කෙසේ හෝ මම එක් දෙයක් කියන්නට කැමතියි. සංඛ චතුරංග සිසුවා මෙම ලිපිය ඔස්සේ පවසන දේට මම සියයට සියයක් එකඟයි.
ඔහු සීඝ්‍ර දියුණුව ගැන පවසනවා. සීඝ්‍ර දියුණුවක් ඇති වීම තුළින් සංඛ ඇතුලු මේ සියලු දෙනාට ශ්‍රී ලංකාව තුළ හොඳ අනාගතයක් තිබෙනවා.  සියලු දෙනාට හොඳ අනාගතයක් ඇති කිරීමට නම් දියුණුව අවශ්‍යයි. දියුණුව ඇති කිරීමට නම් අපට සාමය, සංහිදියාව අවශයයි. මේ සියලු දේ එකතු වු විට දියුණුව ඇති වනවා.

1967 දී මම පාසල් අධ්‍යාපනය අවසන් කරන විට ශ්‍රී ලංකාව හොඳ රටක්... දියුණු වෙමින් පැවැති රටක්. වෙනත් රටවල් ගණනාවකට වඩා ශ්‍රී ලංකාව ඉදිරියෙන් සිටියා. ඒ නිසා එංගලන්තයේ වැඩිදුර අධ්‍යපනයට යන්නේ නැතිව ශ්‍රී ලංකාවේ ඉන්න තීරණය කළා. ඊට හේතුව ශ්‍රී ලංකාවේ දියුණුව ගැන අපට බලාපොරොත්තු තිබීමයි.
ඒ වසරේ දී මැලේසියාවේ මැලේ හා දෙමළ ජාතීන් අතර ගැටුම් පැවතුණා. ඒ ගැන අපි කණගාටු වුණා. ඉන් පසු මැලේසියාවේ කිසිම ගැටලුවක් ඇති වුණේ නැහැ. සියලු දෙනාම එකට ජීවත් වුණා. අද වන විට මැලේසියාව අපට වඩා විශාල දියුණුවක් ලබා ඇති රටක් බවට පත්ව තිබෙනවා.
මැලේසියාවේ ගැටුම් දැකපු සිංගප්පූරුව, ඔවුන්ගේ රටේ එවැනි ගැටුම් ඇති වීමට ඉඩ නොතබන බවට තීරණයකට පැමිණියා. එම නිසා චීන, මැලේ හා ඉංග්‍රීසි භාෂා තුනම ජාතික භාෂා බවට පත් කර සියලු දෙනා ඒ සෑම භාෂාවක්ම ඉගෙන ගත යුතු බවට තීරණය කළා.  අද වන විට සිංගප්පූරුව කලාපයේ සියලු රටවලට වඩා දියුණුවෙමින් ඉදිරියට පැමිණ තිබෙනවා. සිංගප්පූරුවේ පුරවැසියෙකුගේ ආදායම අමෙරිකානු පුරවැසියෙකුගේ ආදායමට සමාන යි.
නමුත් ශ්‍රී ලංකාවේ අපට සිදුවූයේ කුමක්ද? 1977 වන විට අපි සීඝ්‍ර දියුණුවක් ආරම්භ කළා. එදා මමත් එම ආණ්ඩුවේ සිටියා. 1983 කෝලාහල ඇති වුණා. අපේ ජනතාව භාෂාව, ආගම අනුව බෙදුණා. රටක් ලෙස යුද්ධ කළා. ඊට පසු යුද්ධය අවසන් වුණත් සමගිය ඇති වුණේ නැහැ. එම නිසා අපි තවදුරටත් පිරිහුණා. අවසානයේ මේ රට ගැන, අනාගතය ගැන කාටවත් විශ්වාසයක් නැති තත්ත්වයක් ඇති වුණා. ඊට හේතුව යුද්ධය අවසන් වුණත් සමගිය ඇති නොවීමයි.
මේ නිසා විවිධ දේශපාලන පක්‍ෂවල සිටින අපි හැමදාම පාර්ලිමේන්තුවේ දී කෑ ගහගන්නවා. එකට සිටියේ නැහැ. එම නිසා එක් එක් පක්‍ෂවල අපි එකට එකතු වුණා. ඒ, අඩුම තරමින් වසර 5 ක් තුළ දී මේ සමගිය ඇති කිරීම වෙනුවෙන්.

මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිතුමා සමඟ අපි ආණ්ඩුවක් පිහිටෙව්වා. රටේ ප්‍රධාන පක්‍ෂ දෙකක් එකතු වීම යනු අසීරු කටයුත්තක්. නමුත් සමගිය ගොඩනැගීම වෙනුවෙන් පාර්ලිමේන්තුවේ අපි බොහෝ දෙනෙක් එකතු වුණා. අපිට යළි යුද්ධයකට යා නොහැකියි. සංඛ චතුරංග සිසුවාට මෙන්ම සියලු දෙනාටම මේ රටේ හොඳ අනාගතයක් ලබාදීම වෙනුවෙන් අපි කටයුතු කරමින් සිටිනවා.

1983 න් පසු ප්‍රථම වතාවට මේ වසර දෙක - තුන තුළ දී විශාල සංහිඳියාවක් ඇති කිරීමට හැකි වී තිබෙනවා. 2015 සිට අපි කළ දේවල් සාර්ථක වූ බව මට අද කියන්න පුළුවන්. අද වන විට ජාතිවාදය, ආගම් භේදය සීමා කර ගෙන තිබෙනවා.

මේ වසරේ දී මහනුවර ප්‍රදේශයේ ගම් දෙකක ගැටුම්වලින් සිදු වූ හානිය අපි දුටුවා. එවැනි තත්ත්වයක් යළි ඇති වන්නේ නැහැ. අපේ ප්‍රශ්න විසඳා ගනිමින් හොඳ අනාගතයක් වෙනුවෙන් අලුත් සංවර්ධන කටයුතු ආරම්භ කරනවා. මෙහි ප්‍රතිඵල ලැබෙන්නේ මෙම ශාලාවේත්, ඉන් පිටතත් සිටින දරු දැරියන්ට බව කිව යුතුයි. එනම් අපේ අනාගත පුරපුරටයි.

“ජන හදවත් යා කරන පාලම වන්නේ භාෂාව” යැයි සංඛ චතුරංග සිසුවා පවසන අදහස සමඟ මමත් එකඟ වන්නේ ඒ නිසයි. මනෝ ගනේෂන් අමාත්‍යවරයා සහ එතුමාගේ ජාතික ඒකාබද්ධතා, සංහිඳියා සහ රාජ්‍ය භාෂා අමාත්‍යාංශය මගින් එම පාලම සකස් කර දී තිබෙනවා. ඒ තුළින් සිංහල අයට දෙමළ භාෂාව ද, දෙමළ අයට සිංහල භාෂාව ද ඉගෙනීමට හැකියාව ලැබී තිබෙනවා. එය ඉතා හොඳ වැඩසටහනක් බව කිව යුතුයි.

සිංහල භාෂාව ඉගෙන ගත් විට රටේ බහුතරයකගේ භාෂාව සෑම දෙනාටම දැනගත හැකියි. දෙමළ භාෂාව ඉගෙන ගත් විට ඉන්දියාවේ, තමිල්නාඩුව අවට සිදුවන විශාල දියුණුව නිසා යුරෝපීයයන්ට වඩා හොඳ අවස්ථාවන් අපට ලබාගත හැකියි. ඒ වගේම අපි සියලු දෙනා ජාත්‍යන්තර භාෂාව වන ඉංග්‍රීසි භාෂාව ද ඉගෙන ගත යුතුයි. අපේ කාලයේ වැඩිපුරම ඉංග්‍රීසි භාෂාව භාවිතා කළේ එංගලන්තය සහ අමෙරිකාවයි. ඊට පසු බහුතරයක් ඉංග්‍රීසි කතා කරන රට වන්නේ ඉන්දියාවයි. චීන භාෂාව ද බහුතර පිරිසක් භාවිතා කරනවා.

මනෝ ගනේෂන් ඇමැතිතුමා ඉටු කරන මෙම කර්තව්‍යය පිළිබඳව මම එතුමාට ප්‍රශංසා කරනවා. අපි එකට වැඩ කටයුතු ආරම්භ කළ කාලයේ සිටම එතුමා ජාතික සමගිය වෙනුවෙන් ක්‍රියා කරනවා. ජාතික සමගිය ආරම්භ වන්නේ පාසැලෙනුයි. මේ ද්විභාෂා වැඩසටහන ආරම්භ කළේ ද පාසැලෙනුයි. ඒ නිසා මනෝ ගනේෂන් ඇමැතිතුමාටත්, නියෝජ්‍ය ඇමැතිතුමාටත්, ලේකම්තුමා ඇතුලූ එම දෙපාර්තමේන්තුවේ සියලූ දෙනාටමත් මම ස්තුතිය මෙන්ම ප්‍රශංසාව පළ කරනවා. "